ساز و آواز – آواز شور از گلهای تازه ۸۴ – شهیدی، شهناز، یاحقی و افتتاح
حاشا که من به موسم گل ترکِ مِی کنم
من لاف عقل میزنم این کار کِی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار بانگ بربط و آواز نِی کنم
از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و مِی کنم
کی بود در زمانه وفا جام مُی بیار
تا من حکایت جم و کاووسِ کِی کنم
کو پیک صبح تا گِلُههای شب فراق
با آن خجسته طالع فرخند پی کنم
این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم
