داغ دل - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگفر
اجرای ۲۸ اسفند ۱۳۵۲
این اثر احتمالا در ادامهی آلبوم اسیر کمند اجرا شده است.
حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند
محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
چون می از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب
فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند
قند آمیخته با گل نه علاج دل ماست
بوسهای چند برآمیز به دشنامی چند
ای گدایان خرابات خدا یار شماست
چشم انعام مدارید ز انعامی چند
زاهد از کوچه رندان به سلامت بگذر
تا خرابت نکند صحبت بدنامی چند
پیر میخانه چه خوش گفت به دردی کش خویش
که مگو حال دل سوخته با خامی چند
*****
همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ ناپیدای دل
دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل
در میان اشک نومیدی رهی
خندم از امیدواریهای دل
