Bazı günler güçlü olmak istemezsin.
Bir şeyleri halletmek, toparlamak, gülümsemek gelmez içinden.
Sadece dağılmak, biraz sessiz kalmak, içinden geçenleri olduğu gibi bırakmak istersin.
Ama o anda bile içinden bir ses yükselir:
“Dayan. Sen güçlüsün.”
Bu bölüm, o sesin altında kalmış, yorulmuş tarafımıza dair.
Hep güçlü durmaya çalışan, ama içten içe “artık istemiyorum” diyen yanımıza.
Şema terapide biz buna “aşırı telafi eden taraf” deriz;
aslında çok erken yaşta yük almış, güçlü görünmek zorunda kalmış bir çocuk vardır orada.
Ama artık o çocuk yalnız değil.
Artık dağılmak da mümkün, toparlanmak da.
Bazen en büyük güç,
biraz dağılmaya izin vermektir.
