“İyiyi ara, doğruyu ara ama kusur arama” demişti Mevlana. Çünkü bizim kusur zannettiklerimiz bazen bize verilen lütuftur. Kusur sandığın şeyin eksiklikten ziyade özgünlük olduğunu söylesem ne düşünürdün? Kusursuzluk, insanoğluna verilebilecek en büyük cezadır, çünkü gelişmenin, büyümenin önündeki en büyük engeldir. Potansiyelinin açığa çıkmasına izin vermeyen, köreltici ve baskılayıcı bir güçtür. Kusur ya da eksiklik gibi görünen her şey, içindeki cevherin açığa çıkması için sunulan çok değerli fırsatlardır.
