Δε συνηθίζω να γράφω κριτικές για ταινίες, προτιμάω να αφήνω τα ειδικά στους ειδικούς. Αυτή άλλωστε δεν είναι μια ανάρτηση για μια ταινία, αλλά ένα κείμενο με αφορμή την ταινία “Μήλα” του Χρήστου Νίκου, ένα έργο που αγγίζει το θέμα της μνήμης, της ηθελημένης ή μη αμνησίας, και το πώς και αν μπορείς να ξεκινήσεις πραγματικά από την αρχή. Αν δεν έχεις δει την ταινία, και σκοπεύεις, αυτό το κείμενο έχει spoilers, οπότε proceed at your own risk.
Αυτό είναι ένα κείμενο περί λήθης, και για όλα εκείνα που θα θέλαμε να αφήσουμε πίσω.
