Verandering en groei komen met vallen en opstaan. En echt, je hoeft maar één keer vaker op te staan dan je bent gevallen en je bent op de goede weg.
Vandaag deel ik een gedicht van Portia Nelson: Een autobiografie in 5 hoofdstukken. Je kunt dezelfde weg bewandelen, maar met steeds nieuwe inzichten ben je steeds in staat om iets anders te doen.
Waar sta jij? Zie jij wel hoe goed jij op weg bent? En als jou niet bevalt waar je staat, zie je welk hoofdstuk op jou staat te wachten?
Liefs, Divera
-----------------------
Een Autobiografie in 5 Hoofstukken van Portia Nelson.
Hoofdstuk 1
Ik loop door een straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren, ik ben radeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
Hoofdstuk 2
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben. Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.
Hoofstuk 3
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in........ het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik kom er direct uit.
Hoofdstuk 4
Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik loop er om heen.
Hoofdstuk 5
Ik loop door een andere straat.
