Pan Jerzy Jeżewicz osiedlił się na Lubelszczyźnie po wojnie. Największy dramat swojego życia przeżywał jednak w czasie wojny. Rodziców działających w ruchu oporu w Wielkopolsce aresztowano, a on, wtedy dziecko niespełna trzyletnie, wraz z bratem, trafił do obozu koncentracyjnego dla dzieci w Łodzi. Tam cierpiał głód, doświadczał znęcania psychicznego tzw. "wychowawczyń". Przez obóz przeszło blisko 14 tysięcy dzieci, część wywieziono, część zniemczono, ale sporo zginęło. Pan Jerzy cudem został ocalony. O swoich przeżyciach opowiadał dużej grupie młodzieży w czasie ostatnich "Dni Majdanka". Było to dla niego pierwsze takie spotkanie.
