In deze aflevering komt de schoonheid van de ouderdom ter sprake. Een bekende zegswijze luidt: de ouderdom komt met gebreken. Sommigen mensen zien inderdaad vooral de aftakeling en dat kan leiden tot een pessimistische kijk op ouder worden. Daartegenover zijn er mensen die niets van verval willen weten en het leven als een groot feest zien. De dood min of meer ontkennen. Ouderdom als ramp versus ouderdom als feest, is er nog een andere weg mogelijk? Frits de Lange stelt in zijn boek ‘Eindelijk Volwassen’ een alternatief verhaal tegenover deze twee uitersten: het ontwikkelen van wijsheid.
In de inleiding van het boek staat het volgende fragment uit het gedicht ‘Uitsig op die kade’ van de Zuid-Afrikaanse dichter Elisabeth Eybers:
[...] Ek hoop
om te voldoen aan omgekeerde bloei
en leeg genoeg te loop om vol te loop
met wat vanuit hierbuite binnevloei.
Marc leest het gedicht in z’n geheel voor omdat het zo mooi een omgekeerd proces verwoordt. Met de ouderdom verminderen de innerlijke roerselen. De mens wordt stiller en leger van binnen. Dat leidt tot een onbevangen kijken naar wat buiten is. De oudere wordt weer een beetje als een kind: onbevangen en onbevooroordeeld.
In deze aflevering spreken we over wat wijsheid is en hoe het tot ontwikkeling komt. Wijsheid komt met de jaren, zegt men vaak. Dat blijkt lang niet altijd het geval. Natuurlijk hebben ouderen meer levenservaring. Maar doorslaggevend is hoe die ervaringen worden geïntegreerd. Het ontwikkelen van wijsheid is een mooi perspectief op ouder worden. Het biedt echter geen garantie op succes. Het kan echter wel helpen bij het loslaten van allerlei gehechtheden die in het eerdere leven nuttig waren maar nu ballast zijn. In dat loslaten kan een ander mens oprijzen, een oudere wandelend met de eeuwigheid aan haar zijde.
https://www.uitgeverijtenhave.nl/nieuws/eindelijk-volwassen-van-frits-de-lange/
