It's easier said than done. De brokken lijmen als er weer iets misgaat. Je afvragen waarom dit je weer is overkomen en het gevoel hebben dat dit alleen jou overkomt. Maar wanneer is genoeg echt genoeg? Wanneer realiseren we ons dat het leven voor ons gebeurt en niet over ons? Wanneer stappen we uit de slachtoffer mentaliteit en beginnen we voor onszelf te leven?
