In deze warrige tijden is het makkelijk om in een zwart gat te vallen. We hebben minder fysiek contact met elkaar, spreken elkaar meer en meer via beeldschermen. Een mens is een kuddedier uiteindelijk en zonder kudde, levend als solitaire katten, moet je je opnieuw uitvinden. Deze keer gaat het voornamelijk over die persoonlijke zoektocht in deze gekke tijd.
De kunst van het weglaten bijvoorbeeld, ofwel minimalisme. Word je inderdaad rustiger door zoveel mogelijk weg te laten? We hebben het dan over fysieke, materiële zaken, als elektronica of misschien wel meubels. Maar ook immateriële zaken als (te veel) abonnementen op streamingdiensten of eindeloze tijdlijnen van social media; kun je die weglaten om succesvoller door het leven te gaan?
