«Φιλόδοξο πρώτο μυθιστόρημα, μεγάλη τοιχογραφία της καθημερινής ζωής στη Μόσχα, από τον θάνατο του Στάλιν ως την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο συγγραφέας, με χιούμορ, μπολιάζει την αφήγησή του με παιγνιώδη ζωντάνια, αφήνει να ακουστεί η φωνή του, προδίδει τη συνενοχή του τόσο με τους χαρακτήρες του όσο και με τους αναγνώστες, και στέκεται πάντα δίπλα στους καθημερινούς ήρωές του, χωρίς ποτέ να τους κρίνει. Ο Γκρεβεγιάκ μάς βάζει να ζήσουμε πλάι σε αυτούς τους ανθρώπους, η ζωή των οποίων, στο σοβιετικό καθεστώς, γίνεται ένα με την αποτυχία ενός ονείρου - χωρίς όμως, ούτε για μία στιγμή, να υπαινιχθεί ότι δεν άξιζε να τη βιώσει κανείς. Μένοντας όσο πιο κοντά γίνεται στις ελπίδες τους, τους συμβιβασμούς τους, ή τις απόπειρές τους για παθητική αντίσταση, διασώζει τις γκρίζες ζωές αυτών των «κόκκινων ψυχών». (Le Monde)
