Description

Szafarstwo czyli zarządzanie zasobami i ich intencjonalna redystrybucja

1P 4:7-10: "Zbliża się zaś koniec wszystkiego. Bądźcie więc trzeźwi i czujni w modlitwie. Przede wszystkim miejcie gorliwą miłość jedni dla drugich, bo miłość zakrywa mnóstwo grzechów. Bądźcie dla siebie gościnni bez szemrania. Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej usługujcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał."

1. Pieniądze

Prz 20:13: "Nie kochaj spania, abyś nie zubożał; miej oczy otwarte, a będziesz miał chleba pod dostatkiem."

Prz 28:19: "Kto uprawia swoją rolę, ma chleba pod dostatkiem; lecz kto ugania się za nicościami, cierpi niedostatek."

2Kor 9:1-12: "Zbyteczną zaś jest rzeczą, bym do was pisał o dziele miłosierdzia dla świętych. Znam bowiem ochotną wolę waszą, z powodu której chlubię się wami przed Macedończykami, mówiąc, że Achaja już od zeszłego roku jest gotowa; i gorliwość wasza zachęciła wielu z nich. Posłałem tedy braci, aby nasze chlubienie się wami w tej sprawie nie okazało się nieuzasadnione i abyście byli przygotowani, jak mówiłem, że jesteście, Byśmy, w razie gdyby razem ze mną przyszli Macedończycy i zastali was nie przygotowanymi, nie byli zawstydzeni, my, nie mówiąc już o was, z powodu tej ufności. Dlatego uznałem za rzecz konieczną, żeby wezwać braci, by przed nami poszli do was i zawczasu przygotowali poprzednio zapowiedziany dar, tak aby on był wyrazem hojności, a nie skąpstwa. A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje. A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę, Jak napisano: Szczodrze rozdaje, udziela ubogim, Sprawiedliwość jego trwa na wieki. A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; A tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość, która za naszym przyczynieniem pobudza do dziękczynienia Bogu. Bo sprawowanie tej służby nie tylko wypełnia braki u świętych, lecz wydaje też obfity plon w licznych dziękczynieniach, składanych Bogu."

1. Czas
2. Talenty
3. Energia/zaangażowanie

Najczęstsze wymówki na drodze do owocnego szafarstwa:

1. Nie wiem co mam robić - Bóg mi nie powiedział
2. Wiem co robić, ale nie wiem jak
3. Mam mnóstwo pomysłów, ale nie chcę realizować SWOICH pomysłów i nazywać tego ”służbą”
4. Nie mam czasu (bo np. dużo pracuję)
5. Nie mam pieniędzy (bo jestem bez pracy)
6. Chcę być absolutnie posłuszny Duchowi Świętemu i robić tylko to, do czego On mnie prowadzi
7. Zajmę się potrzebami świata, jak potrzeby kościoła (lokalnego czy globalnego) będą zaspokojone; cały swój czas i pieniądze przeznaczam na potrzeby kościoła
8. Wszystkie moje zasoby przeznaczam na spontaniczną pomoc tym którzy mnie poproszą (np. żebrzącym przed sklepem)
9. Wiem, że świat potrzebuje ewangelii, a ja nie mam umiejętności, żeby głosić i przekonywać
10. Wierzę że do życia wiecznego potrzeba wiary i laski, a nie żadnych dzieł czy dobrych uczynków.
11. Mój kościół/mój pastor skupia się na rozwoju wierzących i głoszeniu ewangelii a nie różnych cielesnych inicjatywach
12. Widziałem/-am wiele kościołów podejmujących cielesne inicjatywy, w których brakowało ducha, ja nie chcę takiego modelu powielać
13. Muszę teraz zaczac robić cokolwiek, żeby robić dużo, bo dużo jest potrzeb na świecie