Vrij om te kiezen. Zo mooi in deze democratie, maar is dat werkelijk zo? Het ongeluk is dat we het verkeerde kiezen. Maar de keuze van het verkeerde ligt besloten in die vrijheid.
Bij iedere keuze die je maakt heb je al spijt, als je een ijsje kiest dan wil je al weer een andere smaak. In de kudde van het Westen kies je om in het midden te zijn, de randen vallen af. Dat is ons democratisch systeem. In China zoeken ze de ruimte op, daar bezet je de ruimte, maak je je niet druk over het midden. Er ontstaat een spel van centraal en decentraal. Autonome eenheden of misschien families of zoals bij ons de Hanzesteden van vroeger. Gelukkig relativeert Joby ook en dat geldt voor iedereen. Ook niet-kiezen is een keuze, dan laat je het over aan het moment, in het nu. Tevreden zijn met alles is goed. Het is allemaal slechts een aards spel waar we onze macht aan ontlenen.
