Paweł Połaski przez siedem lat był zakonnikiem. Chciał żyć prostym życiem w cieniu i służyć ludziom. Wspólnota zakonna okazała się dysfunkcyjną, skłóconą rodziną. Paweł zobaczył, że ślubujący ubóstwo duchowni gromadzą majątki, nie przestrzegają ślubów czystości, często pijani odprawiają mszę, a jedzenie, które można by było rozdać biednym trafia na śmietnik. Paweł odszedł, bo nie chciał się oddać proboszczowi. Wierzy jednak, że ujawnienie skandali w kościele pomoże go oczyścić.
