Trzeba nie mieć serca, żeby spokojnie patrzeć na dzieci za kolczastym drutem. To się wynosi z domu. Ciągle słyszymy o miłosierdziu, wielkiej martyrologii naszego narodu, posyłamy małe dzieci, by wyznawały swoje grzechy a nie potrafimy stanąć po stronie słabszych. Odejście z telewizji dało Magdzie nowe życie. Poza tym opowiada Arturowi o spowiedzi, poprawności mediów i nadziei na zmianę, bo przecież ciągle się zmieniamy: jako ludzie i jako społeczeństwo.
