Pontyfikat Jana Pawła II nie uniósł wyzwań współczesności. W jego horyzoncie poznawczym jedynym antidotum na zwalczenie seksualności była modlitwa. Na świecie był przyjmowany jak gwiazda popu, ale jego nauczanie było po prostu niedorzeczne i anachroniczne. Po spotkaniu papieża z młodzieżą w Rzymie na placach i parkach pozostały tysiące prezerwatyw. Za bardzo zidentyfikował Kościół z samym sobą, demokrację liberalną nazywał cywilizacją śmierci, panicznie się bał reform w Kościele. Bał się współczesności, bał się inności, zarządzał kościołem jak wiejski proboszcz. W dwóch odcinkach „Wysłuchania” na temat pontyfikatu Jana Pawła II i jego dziedzictwa opowiadają Arturowi profesorowie Stanisław Obirek i Arkadiusz Stempin.
