Była jedną z pięciu architektów, którzy działali w Poznaniu po wojnie. Projektowała szpitale, domy jednorodzinne, zaplanowała przebudowę Biblioteki Raczyńskich, miała pomysły na odbudowę kamienic na Starym Rynku. Wcześniej Janina Czarnecka (1898-1974) brała udział w obronie Lwowa i powstaniu śląskim, pracowała w tajnym nauczaniu.
Miała trzech synów i słynnego męża, także architekta, Władysława Czarneckiego, który jeszcze przed II wojną światową kierował pracami nad pierwszym ogólnym planem rozbudowy Poznania.
To pamięć o nim była przez lata pielęgnowana przez środowisko poznańskich architektów. Od lat 90. jego nazwisko nosi park na poznańskich Winogradach.
Janina dopiero niedawno pojawiła się w naszej świadomości. W 2022 roku została patronką wiaduktu na Naramowicach, a trzy lata wcześniej była, wraz mężem, bohaterką wystawy „Dom. Miasto. Ogród.” w Bramie Poznania.
„Muszę przyznać, że w temacie upamiętnienia Janiny Czarneckiej zawiodłyśmy trochę my, architektki” – mówi doktor Grażyna Kodym-Kozaczko z Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej, współautorka wraz z Hanną Grzeszczuk-Brendel książek z cyklu „Wspomnienia architekta. Władysław Czarnecki”.
