Vergrijst en werkloos? Wat nu? We moeten langer werken, zoveel is zeker. Maar waarom?
Sinds de 21e eeuw kampt België net zoals veel westerse landen met een vergrijzing van de bevolking. Noodlottig zet deze bevolkingsgroep het Belgisch sociale zekerheid systeem onder druk.
Overbodig worden in een samenleving die vooruit raast is voor een oudere werkloos geworden persoon, realiteit. Om in de maatschappij te participeren is werken de sleutel. Werken wordt niet vaak bekeken als een recht, maar eerder: werken is een plicht. Het wordt verwacht dat wie kan werken, moet werken. En dat is waar werklozen niet voldoen aan alleen de norm, maar ook aan de verplichting.
Ongelijkheid gaat ongetwijfeld de richting uit van nog meer ongelijkheid. Zelfs de middenklasse werklozen worden door de veranderende krimpende arbeidsmarkt getroffen en belanden in financiële problemen.
Werk zoeken en vinden is geen wetenschappelijk onderzoek dat met klem vastlegt “wie zoekt die vindt”.
De werkloze beslist niet of men de job krijgt, ja of nee. Maar ondertussen heeft dergelijke uitspraken van politiekers of andere personen invloed op het stigmatiseren van de werkloze bevolkingsgroep.
Weet dat je als persoon niet faalt. Het is een nog niet gerealiseerd doel, wat men vaak verward met een probleem. Wanneer je een huis verbouwt lopen er diverse zaken anders dan verwacht.
Met de stijgende werkloosheid onder de oudere populatie neemt depressie, stress en de angst over niet meer rond te komen toe. De impact van werkloosheid is veel ernstiger dan enkel geen werk meer hebben. Het gaat gepaard met allerlei emoties: verdriet, machteloosheid en zelfs woede.
Men benadrukt wat de werkzoekende plusser niet meer kan. In plaats van de focus te leggen op al zijn ervaringen.
“Enthousiasme kan een heleboel tekortkomingen compenseren.” ~ Barack Obama
Bronnen:
https://www.statistiekvlaanderen.be/.../de-vergrijzing...
https://intercultureelburgerschap.files.wordpress.com/...
Boek: Zoals verwacht loopt alles anders ~ Berthold Gunster
