'Liefde koestert geen grieven.'
Uit Een cursus in wonderen, werkboekles 68
Jij die door liefde werd geschapen als zichzelf, kunt er geen grieven opna houden en je Zelf kennen. Een grief koesteren is vergeten wie jij bent. Een grief koesteren is jezelf zien als een lichaam. Een grief koesteren is het ego laten heersen over je denkgeest en het lichaam ter dood veroordelen. Misschien besef je nog niet ten volle wat het vasthouden aan grieven je denkgeest precies aandoet. Het lijkt je af te splitsen van je Bron en je anders te maken dan Hij. Het doet je geloven dat Hij is zoals jij denkt dat jij geworden bent, want niemand kan zich zijn Schepper voorstellen als anders dan zichzelf.
Afgesloten van Zichzelf, dat zich bewust blijft van Zijn gelijkenis met Zijn Schepper, schijnt je Zelf te slapen, terwijl dat deel van je denkgeest dat in zijn slaap illusies weeft, wakker lijkt. Kan dit alles ontstaan door grieven te koesteren? Jazeker! Want wie grieven heeft, ontkent dat hij door liefde werd geschapen, en in zijn droom van haat is zijn Schepper voor hem angstaanjagend geworden. Wie kan van haat dromen en niet bang zijn voor God?
Bijdrage doen aan de podcast?
Dank je wel 💙
VRIJHEID IN ZICHT
NL19 KNAB 0418 0882 84
💙 🧡💙🧡💙 🧡💙🧡
