Li derekî her kes gunehkar be wê demê tu kes di kirasê eslî de ne gunehkar e. Ev şêweya tevlîbûna sûcên mezin ên civakî wekî tiştekî rojane dikare xerabîyan bike. Ji hêla etîk ve êdî di navbera kuştina kesekî û tifkirina cahdê de zêde cûdahî namîne. Belkî kuştina kesekî li gor normên wê civakê tiştekî baş be jî. Apê Mûsa digot “di lûgata wan de navê kuştina me kurdan paqijî ye.” Li gor dîyarkirina Arendt li ber (çavên) civatekê yek bê kuştin û civat li wê kuştinê temaşe bike (mîna kuştina Hrant Dink) wê demê kujer û civa(t/k) rolên xwe diguherin, civaka temaşevan dibe kujer.
