Vê eyda çûyî gava vegeriyam malê, cem malbata xwe, û dêya min rûnişt wekî her carê gotin li dû gotinê anî, di meseleyên malbat û cîranan re ketê û di meseleyên civakî re derket, peyveke wê li nav qoqê serê min ket û kêliyekê di nav de zîzikî: ji berêv, ji berêv. Ev peyva ku ji min were min qet nebihîstiye, mihtemelen di demên cuda de kêm caran bi ber guhê min ketiye, lê çi bigire ji ber ku siûda wê tune bûye wekî her peyveke berbelav a ferhenga me li hemû qul û qorziyên hiş, ax, ziman û dema me bigere û di deriyê her malekê re bikeve hundir, bi ti awayî xwe nedaye tengala min û di nav peyvên min de binecî nebûye.
