Derdê zimanê bîyanî, ji tirsa sorik û mîrkutokan xerabtir e. Ev tirs, mirovan fêmkorî dike. Tirseke bêdiran dixe dilê zarokan û wan her tim sêwîyê hemsalên wan dihêle. Ev tirs nahêle derîyê dilê mejî jî xwendîn û zanînê ra vebe. Ne tenê zarokan, ciwanan jî bêzar dike, xanîyên xeyalên rengîn hildiweşîne. Carinan jî dibe werîsek û dikeve sikura evîndarên belengaz, yextîyaran jî ji nevîyên wan ra dike xerîbê ber beroşkan.
