Ji zû ve ye kurdî ji kurdan dilgiran bûye û bi gotina Bedîuzemanî ji ber ku me zimanê xwe hêjayî edebîyat û şaristanîyê nedîtîye ev zimanê ku “dişibe dara tubayê ya bihiştê” di nav destên me da hişk û ziwa bûye. Ji ber vê ji me xeyîdîye, derîyê xweşîya xwe bi ser me da girtîye û kûrahîya xwe ji me veşartîye.
