Adrianna, Dawid i Michał, zasiadają pod wieżą Eiffla i wyciągają z paczki po jednym Gauloises. Przed nimi na talerzu kruasant i wściekle czarna kawa. Wszystkich chętnych zapraszają do dołączenia do stolika w małej kawiarence. Po przeciwnej stronie ulicy widzą, jak Liam Neeson niesie szarą torbę z zakupami, z której wystaje bagietka. Luc Besson i Jean Reno tuż obok dyskutują o tym jak powołać do życia Leona Zawodowca 2 w taki sposób, aby mógł dołączyć do czwartej fazy MCU.
Samy Naceri spieszy taksówką, na której musi wozić billboard z napisem "Pogarda Godarda" - trzynastoodcinkowy serial Netflixa ze smakiem prezentujący 91-letniego Jean Luca reagującego na YouTuberów oglądających filmy francuskiej nowej fali (w jedenastu odcinkach obserwujemy jak śpi). Obsada jednej z francuskich komedii romantycznych przechadza się po skwerze z ogromnymi czekami, patrząc jak ich film zostaje sprzedany na przerobienie do kolejnego kraju, który nadal wierzy, że Francja jest dla romantyków.
Dawid perfekcyjnym francuskim zamawia butelkę 2018 Mas Haut Buis Terrasses du Larzac Costa Caoude z Languedoc-Roussillon, uśmiecha się, bo wie, że wszystko wchodzi na koszt Pałacowego. Rozmowa płynie niespiesznie - piątkowcy obserwują chmury, które wyglądają jak nos Jeana-Paula Belmondo. Ada sprawdziła jak dojechać na Les Olympiades, ale komunikacja miejska nie dociera na czas, a dodatkowo w pobliskim kinie grana jest wersja reżyserska Asteriksa i Obeliksa: Misja Kleopatra w polskim tłumaczeniu (już od dawna uznawanym za "wyższe"). W kawiarni wisi tabliczka: "zakaz wspominania, rozmawiania, odgrywania, myślenia, sugerowania, improwizowania, dyskutowania, parodiowania 'Marzycieli'"
Tony Parker (w sandałach, skarpetkach i wypchaną nerką u boku) robi sobie zdjęcia z wieżą, mówiąc teksańskim akcentem że w San Antonio czegoś takiego nie mieli. Autobusy pędzą i przyspieszają widząc Polaków, bo prawo nakazuje, aby na każdym pojeździe napisano wielkimi literami, że Chopin raczej czuł się Francuzem. 74% mieszkańców Francji wyciąga białe rękawiczki, kiedy tylko usłyszy j. angielski. Śmiertelność po pojedynkach znacznie wzrosła w ostatnich latach.
"Ej znacie ten komiks co na podstawie jego jest film?" pada przy stoliku piątkowców. Czwarte i piąte miejsca przy stoliku pozostają nieuzupełnione, wzrok gospodarzy podcastu spoczywa na nich krótko. Wszyscy obecni wiedzą, że to pytanie retoryczne.
"To co? Paryż, trzynasta dzielnica, c'nie?" Michał odwraca na moment się, wyrzuca Cahiers du Cinema do popielniczki. Galuoises zostają zgaszone na literze 'H', lewym oku Brigitte Bardot i nagłówku "Retrospektywa Romana P.".
