Deniz yok olursa diyor bir çocuk
Balık kaybolursa
Ne derim benden sonraki çocuklara?
Ey çocuk
Nasıl varır okyanuslara?
Adı karanfil, suçu rengidir
Özgürlük dilinde bir imge
Tutsaklık dilinde bir söylencedir
Karanlıkta bir el koparır dalından
Artık ölüme varmış bir işkencedir
Orman yok olursa diyor bir çocuk
Ağaç kaybolursa,
Ne derim benden sonraki çocuklara?
Ey çocuk
Nasıl meyvelenir sana ve diğer çocuklara?
Adı narçiçeği, suçu patlamak
Birdenbire güneşe haykırmak
Ve güneş diliyle kıpkızıl çoğalmak
Aç gözlerini, o çığlıkları çocuk
Kayıp annenin gözlerine bak
O gözler karanfil kıvrımında nar çokluğu
Sevda denizlerinde oğul ve kız yokluğudur
Her biri, bir depremdir yüreklerde
Her biri, açlık içinde zulüm tokluğudur
Sen ki bir badem dalısın baharda...
Yüzünde solgun bir yeşil akşamı
Dalıyor gözlerin bir çağın artıklarına
Kazılardan yeni çıkmış gibisin
Bakışlarında düş fosilleri
Güneşli bir yeşili özler gibisin
İnsanlar kaybedilirken ey çocuk,
İnsanlık adına Nasıl başlar bu yeşil ve mavi yolculuk?
Hangi gemi kalkar bu ülke limanlarından?
Hangi mavilikler karşılar seni?
Al kalemi eline ey çocuk
Yeşilin ve mavinin şiirini yeniden yaz...
