Sen bister-i gülde yatasun şevk ile handan
Men kül döşenem gülhen-i mihnette sebep ne?
Ey can! Sebep ne?
Işıtmaz şulesi günün
Kusar zehrini düşünceler
Çiçek açmaz bülbül ötmez olur
Sıvanır katran gibi geceler
Yüreğin yangını dinmez devleşir kıvılcımlar
Yalnızlık kesilmiş bir pınar gibi
Cem Sultan ağlar
Çalınıp durmakta çan
Varlığın şevkine inat
Napoli ezansız Napoli kahpe
Yarasalar Napoli’de kanat kanat
Uçuşur karanlık mermerlerinde
Bin türlü acıyla dolar hicran
Hasret yamuklaşır, kördüğüm olur
Kahrolur can
Napoli üstüne çöker bulutlar, bulutlar
Yalnızlık kesilmiş bir pınar gibi
Cem Sultan ağlar
Dök yaşların sitaresin ey bî- sitare Cem!
Girecekler kanına
Bu dem
Kamışlar kağıda mısralar dizer,
Morlaşır hayalin ufkunda dağlar
Yalnızlık kesilmiş bir pınar gibi
Cem sultan ağlar.
Teni tuzağa düşmüş Cem Sultan’ın
Vurulmuş bir nazlı ceylan gibi
İnsin Zühre yıldızı yere
Kan gibi...
Var mıdır ilahi köhne cihanda
Huzurla yaşanan bir vatan gibi...
Huzur, kupada zehir zemberek
Uzatır avuçlarını tutar ya
Her şey engerek...
Ve alıp gider başını Cem Sultan
En eski şarkıların çalındığı bir diyara...
Soluksuz koşar, nefessiz koşar
Bir beyaz tomurcuksuz bahara.
Napoli sinsi, Napoli ağyâr...
Napoli’de bir sarayda bicemal
Yalnızlık kesilmiş bir pınar gibi
Cem Sultan ağlar, Cem Sultan ağlar...
Agusu dökülür içine pişmanlığın...
Hırsıyla sultanlığın
Düştüğü yerde,
Kaldırır yumruklarını vurur
Devleşir sancılar yeni baştan
Soğuk, katı ve zalim
Napoli çıldırır, Napoli kudurur...
Taşa vermiş göğsünü anneler emsin diye
Bir kırık testiden sızan su hayat
Dağların ardında kaldı masallar
Ne nazlı Çiçek Hatun, ne at ne pusat
Yalnızlık kesilmiş bir pınar gibi
Cem Sultan ağlar.
“Dil helâk eyler gözüm, hançer çeker can üstüne
Gör! Ne hûnidir görün kim kan ider kan üstüne?“
Yüreğin kanıyla yazılır mısralar
Cem Sultan ağlar.
Ölüm, o rengiyle safran sarısı
Bir kırbaç misali savrulur durur.
En taze çiçeklerin hatırası
Büker boynunu, kurur...
Esaret ölümde son bulur Napoli’de
Esaret bir kördüğüm
Yalnızlık kesilmiş bir yaslı pınar gibi gördüğüm
Cem Sultan’ın yası
“Talihsiz Cem Sultan...”diye
Osmanlı ağlar,
Osmanlı ağlar...
