Als ik het nieuws krijg dat de jodiumkamer opnieuw wordt uitgesteld, voel ik alles. Ongeloof, boosheid en heel veel verdriet. Ik ben er nog steeds een beetje van in de war als ik deze aflevering opneem. Dus er zitten wat zijstapjes in. En helaas ook tranen. In het tweede deel gloort er perspectief aan de horizon, zonder de radeloosheid weg te sturen.
