Quāerēs ā nōbīs, Grātī, cūr tānt[o] ŏper[e] hōc homine dēlēctēmūr. Quia sūppeditāt nōbīs ub[i] et animus ēx hōc forēnsī strepĭtū reficiātur, et āurēs cōnvīcĭō dēfēssāe cōnquiēscānt. Ān t[u] ēxīstimās āut sūppetere nōbīs pōssĕ quōd cŏtīdĭē dīcāmŭs īn tāntā varietāte rērūm, nis[i] animōs nōstrōs dōctrīn[a] ēxcōlāmus; āut fērr[e] animōs tāntām pōsse cōntēntiōnēm, nis[i] eōs dōctrīn[a] eādēm relāxēmus? Egō vērō fateōr m[e] hīs studiīs ēsse dēditūm : cēterōs pŭdeāt, sī quī s[e] ita lītterīs ābdidērūnt ūt nihīl pōssīnt ēx eīs nequ[e] ād cōmmūn[em] ādfērre frūctūm, nequ[e] in āspēctūm lūcēmque prōfērre : m[e] āutēm quīd pudeāt, quī tot ānnōs ita vīvō, jūdicēs, ut ā nūllīus ūmquām mē tēmpor[e] āut cōmmod[o] āut ōtiūm me[um] ābstrāxerit, āut volūptās āvocārit, āut dēnique sōmnūs retārdārit? [13] Qua re quis tandem me reprehendat, aut quis mihi iure suscenseat, si, quantum ceteris ad suas res obeundas, quantum ad festos dies ludorum celebrandos, quantum ad alias voluptates et ad ipsam requiem animi et corporis conceditur temporum, quantum alii tribuunt tempestivis conviviis, quantum denique alveolo, quantum pilae, tantum mihi egomet ad haec studia recolenda sumpsero?
Cicero, Pro archia, §12-13
