ការព្រមានដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់ដ៏ខ្លាំងក្លានៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ ១៤:៩-១១ គឺមិនមែនសរសេរឡើងសម្រាប់ពួកអ្នកមិនជឿនោះទេ ពីព្រោះសាវ័ក យ៉ូហាន មិនបានសរសេរកណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈនេះសម្រាប់ពួកគេទេ។ ការព្រមាននេះ គឺជាការនិយាយសំដៅទៅកាន់ពួកអ្នកជឿ («ពួកបរិសុទ្ធ») ក្នុងគោលបំណងជំរុញឲ្យពួកបរិសុទ្ធតយុទ្ធដល់ទីបញ្ចប់។ ប្រសិនបើពួកគេផ្ដល់ភក្ដីភាពដល់សត្វនោះ នោះពួកគេនឹងរងទុក្ខវេទនាជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ ការព្រមានក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ ១៤:៩-១១ និងសាររបស់ទេវតាទាំងពីរដំបូង (វិវរណៈ ១៤:៦-៨) គឺជាការប្រាប់ឲ្យអ្នកអានរបស់សាវ័ក យ៉ូហាន នៅតែស៊ូទ្រាំ និងកាន់ខ្ជាប់ជានិច្ច (វិវរណៈ ១២:១០)។ ការស៊ូទ្រាំ ក៏ទទួលបានពន្យល់បន្ថែមទៀតក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការរក្សាបញ្ញត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការបន្តដាក់សេចក្តីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ (វិវរណៈ ១២:១៧)។ ការពិតជាក់ស្ដែងនៃសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេនឹងបង្ហាញដោយខ្លួនឯងតាមរបៀបដែលអាចសង្កេតឃើញ និងភាពជាក់ស្ដែង—ពួកអ្នកដែលស៊ូទ្រាំដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដោយស្តាប់បង្គាប់។
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
