In deze aflevering vertel ik je waarom altijd streven naar meer, meer, meer en beter, beter, beter niet altijd op gaat in het samenwerken met je dier. Wij zijn, als mensen, heel erg gewend om altijd iets te doen. Om altijd aan een doel te werken. Om altijd iets na te streven. Om altijd te leren en onszelf te verbeteren. En hoewel dat op zich natuurlijk prachtig is, kan het daardoor ook lastig zijn om op tijd een pauze in te lassen. Maar we hebben ook rust nodig.
Dieren zijn daar iets beter in dan wij; zij zijn. En ze zijn genoeg. Ze zijn goed zoals ze zijn. Gewoon omdat ze zijn.
Waar wij kunnen streven naar beter, beter, beter in de hoop dat we ons goed genoeg zullen voelen als we ons doel behalen, zijn dieren gewoon al goed genoeg van zichzelf.
Eigenlijk zijn wij natuurlijk ook gewoon helemaal goed zoals we zijn. Want: dat is onvoorwaardelijk. Dat staat los van wat en hoeveel we doen.
Dus: deze aflevering is vooral een pleidooi om meer te zijn. Meer aandacht te besteden aan het moment, de reis naar onze doelen toe, het proces dat we doorlopen. Samen met onze dieren.
