Ik kom regelmatig mensen tegen die hun dier weinig grenzen geven, omdat ze het goed willen doen en ook vooral willen dat hun dier ze lief vind.
Nou, ik kan je van 1 ding verzekeren: je dier houd van je. En het mooie is: die liefde is onvoorwaardelijk. Dus, wat jij ook doet, je dier houd van je.
Onze dieren willen het vaak ook goed doen voor ons. Laatst communiceerde ik met een hond. Ze zei ''ik wil het graag goed doen voor mijn baasjes, maar dat moet ik wel weten WAT ik moet doen''.
En dat sloeg de spijker op z'n kop.
Want als onze dieren niet doen wat wij willen of van ze vragen, is dat in de meeste gevallen geen onwil of ongehoorzaamheid van het dier. Meestal begrijpen de dieren gewoonweg niet wat wij van ze willen. Omdat wij daar niet duidelijk over zijn. Of omdat we geen grenzen stellen.
Wij kiezen ervoor om dieren te houden en plaatsen ze in onze ''mensenwereld''. Ze hebben geen idee welke regels en afspraken wij als mensen met elkaar hebben gemaakt. Alleen al om je dieren veilig te houden, moet je grenzen stellen. Zo help je je dier om een fijn leven te leven als huisdier.
Grenzen stellen is dus helemaal niet verkeerd of streng. Grenzen stellen bied veiligheid.
Daarbij is het wél belangrijk dat je een balans vind. Geen grenzen stellen is het ene uiterste en teveel grenzen stellen het andere. Want (figuurlijk) bovenop je dier gaan zitten, alles in de gaten houden en alles voor je dier bepalen als een autoritaire leider, waarbij je dier helemaal geen eigen ruimte meer heeft om iets op z'n eigen manier te doen of te onderzoeken, werkt ook niet. Bovendien is dat ook nog eens super vermoeiend voor jezelf.
Voor mijn dieren schep ik een kader. Een soort buiten-grens. ''Dit is wat we gaan doen''. Maar hoe mijn dieren dat dan doen, dat ontdekken we samen. Ze mogen, binnen het kader dat ik schep, zelf onderzoeken. Samen experimenteren. Samen komen we dan tot een gulden middenweg, waarbij ik rekening houd met de behoefte van mijn dieren, en mijn dieren rekening houden met mijn grenzen. Binnen het kader hebben mijn dieren ruimte. Keuzevrijheid, voor zover ik ze dat kan bieden. Want ik besef mij heel goed dat hun keuzevrijheid al ingeperkt is doordat ze hier, bij mij, als huisdieren, leven.
En op zich is dat helemaal niet erg. Dieren weten dat wij het beste voor ze willen en ze voelen onze goede bedoelingen. Ik geloof er zelfs in dat ze bewust in onze levens zijn gekomen, om ons te helpen groeien.
Maar terug naar de grenzen; in deze aflevering vertel ik je hoe ik grenzen stel voor mijn dieren en waarom het goed is om die grenzen op tijd te stellen. Doe je het niet, dan loopt je irritatie op en barst er een keer een bom. En laat dat nou net de band met je dier NIET ten goede komen... Op tijd en in balans grenzen stellen is een hele kunst en in deze aflevering krijg je van mij tips hoe je dat kunt doen. Veel luisterplezier!
