yazmakla başladı her şey, konuşmakla devam ederken,
ekran ışıkları da aldı gözlerimi.
eğitildim durdum ancak halen yeterli gelmiyor.
öğrenmek meraklı bir davranış hali bence.
bulaşıcı da olabilir.
ancak şimdi en başta yazmaya geri düştüm bu aralar. ceplerimi dolduruyorum bol bol.
anlatacalarım ise bitmedi. ancak biraz daha kafaların karışık hallerini seviyorum galiba.
hadi beraber düşünelim...
senin pozun belli mi? (benim sağ üst poz vermem gibi değil :))
yada o kairoslar sende nasıl?
olaylar mı? kişiler mi? koku mu? hisler? duygular? kalp çarpıntısı?
yada benim senelerdir taktığım pembe kuvarsımın hafiflettiği öküz oturması halleri mi?
senin dramatik anların nasıl duruyor?
