W centrum Dublina, w dzielnicy Phibsborough, znajduje się więzienie dla mężczyzn zwane Mountjoy. Powstało w połowie XIX wieku jako więzienie przejściowe dla skazanych na transportation, tę brytyjską karę już znamy. Więźniowe po krótkim pobycie byli przewożeni na wyspę Spike, z której byli zabierani statkami do Ziemi Van Diemena, dzisiejszej Tasmanii. Więzienie Mountjoy jest nietuzinkowe z paru powodów: to tu została stracona jedyna kobieta skazana na karę śmierci przez wolne państwo Irlandzkie. To tu doszło do spektakularnej ucieczki 3 więźniów należących do IRA porwanym helikopterem. To tu wreszcie wyrok odbywał Brendan Behan, a z Irlandzka Breandan Ó Beachain, poeta pisarz i dramatopisarz, zajmujący zacne miejsce w panteonie literatury irlandzkiej.
Właśnie podczas odsiadki wyroku w Mountoy Gaol Brendan napisał swoją pierwsza sztukę. Po paru latach akcję jednej z kolejnych sztuk umiejscowił właśnie w tym więzieniu. Jej tytuł to „The Quare Fellow” – niezwykły gość. Dramat jest ponurym portretem życia więziennego w Irlandii w czasach kiedy homoseksualizm był nielegalny a kara śmierci powszechna. Opowiada o dniu oczekiwania na egzekucję głównego bohatera. Rytm dnia więźniom Mountjoy Gaol wyznacza bicie trójkątnego dzwonu znajdującego się w centrum więzienia, dzwonu zwanego starym trójkątem, czy też „The Old Triangle”. I taki tytuł nosi dzisiejsza piosenka, którą Brendan Behan umieścił we wprowadzeniu do sztuki. Dziś częściej używany jest tytuł „The Auld Triangle” – brzmi bardziej tradycyjnie 😉.
Przez wiele lat autorstwo piosenki był przypisywane Brendanowi, choć on sam sobie tego autorstwa nigdy nie przypisywał ale też chyba nigdy publicznie nie zdradził imienia autora. Prawda wyszła na jaw po latach. W rzeczywistości piosenkę napisał Dick Shannon kumpel Brendana od kieliszka, którego Brendan nazwał włóczęgą. Wersja ta została potwierdzona przez krewnych Dickeya w dyskusji na forum Mudcut Cafe. Wersja autorstwa piosenki, krewni twierdzili że Dickety nie był włóczęgą.
Pierwszego nagrania piosenki dokonał brat Brendana, poeta, pisarz, dramaturg i bard - Dominic Behan. W latach 60 piosenkę rozsławił zespół the Dubliners, w latach 80 przypomniał The Pogues. Dzisiaj tę piosenkę, śpiewają w Irlandii chyba wszyscy…często gromadnie…. przy najróżniejszych okazjach… w pubach, salach koncertowych na ulicach i na salonach.
Jak wspomniałem jako autora „The Auld Triangle” ostatecznie ustalono Dicka Shannona. No właśnie, ale jako autora tekstu. Muzykę Dick pożyczył. Pożyczył z irlandzkiej piosenki ludowej „The Galway Shawl”. Piosenkę pierwszy raz zarejestrowano jeszcze przed II Wojna Światową. Autor jest nie znany. Termin Galway Shawl oznacza rodzaj grubej chusty, czy szalu, noszonego w XIX i XX wieku przez Irlandki. A piosenka opowiada historię która rozgrywa się w Oranmore, nieopodal Galway. Chłopak poznaje dziewczynę ubraną właśnie w Galway Shawl. Udaje się do jej domu, tam dziewczyna każe mu grać „The Foggy Dew” aby zadowolić ojca. Chłopak gra kilka hornpipów, dziewczyna płacze z radości, a chłopak wyjeżdża. Do hrabstwa Donegal. W pamięci pozostanie mu na zawsze szal z Galway. Historia jakich wiele…
Sail ho
Audycja zawiera utwory:
“The Auld Triangle” w wykonaniu “ The Punch Brothers i Marcusa Mumforda, słowa Dick Shannon, muzyka: muzyka: Dick Shannon na podstawie „The Galway Shawl”
„The Galway Shawl”w wykonaniu Finbara Furey’a, słowa i muzyka: tradycyjne
