Zullen we vrouwen van vlees en bloed blijven? Zullen we het menselijke in ons normaliseren?
De 'industrie' wil ons doen geloven dat het menselijke in ons therapie waardig is. Gevoelens van schaamte of angst bijvoorbeeld. Alsof we super mensen van onszelf moeten maken, waar geen ruimte is voor dit soort gevoelens. Waar je jezelf fantastisch fabuleus moet vinden, zonder nog enig gevoel van onzekerheid.
Maar juist deze gevoelens zijn menselijke, normaal en helemaal prima. De industrie trekt ons mee met de energie van hard werken, terwijl het juist zo zacht is om het normale menselijke te omarmen. Het grote verschil is: is dit gevoel in the lead, of is het gewoon aanwezig en ben jij als volwassen vrouw in the lead....
