Kendimizi hep bir yerlere, bir şeylere, birlerine göre tanımlıyoruz, farkında olarak ya da olmayarak. Etrafımızdakiler tarafından da onlara göre ya da onların üzerinden tanımlanıyoruz da. Ve biz de bunu kabul ediyor, kendi tanımımız olarak alıyoruz. Halbuki bu bizim bir skalaya göre sıralanmamıza, bir şeylerle karşılaştırılarak ona “göre” nerede durduğumuza işaret ediyor. Gerçek anlamda, objektif bir varoluşumuzu tanımlamıyor ve göstermiyor. Bu bizi özgünlüğümüzden uzaklaştırıp hepimizi aynı benzer değerler ve kavramlar üzerinden değerlendirmeye itiyor. Kendimizi de buradan görmeye ve algılamaya başlıyoruz. Halbuki bu kavramların hepsi kurgu. Bu kurgu kavramlar bizi kendi gerçekliğimizden uzaklaştırabiliyor. Kendi özgün varoluşumuzdan uzaklaştırıyor. Birilerine göre veya onlar üzerinden bakarak kendimizi veya etrafı anlamaya ve tanımlamaya çalışmayı bırakırsak hepimizin varoluşunun özgün bir varoluş olduğunu görebilir ve kendi varoluşumuza bu tanımlamaların kısıtlaması olmadan izin verebiliriz. Kendi özgün varoluşuna izin ver. Sevgiyle kalın...
