Het leven zien door de ogen van een onschuldig kind dat nog geen mentaal oordeel geeft aan de ervaring die het heeft. Hoe mooi zou het zijn als we allemaal wat meer het onschuldige kind in ons zouden laten experimenteren met het leven. Zonder controle uit te oefenen, zonder verwachting of angst voor ontgoocheling. En nee dat is geen spiri-wiri taal, want Einstein beschrijft dit reeds in zijn revolutionaire kwantum gerelateerde theorie. Wat als we een instrument zijn van en in ons leven, laten we onze lagere angst gebaseerde mind dan bepalen welke route we nemen?
