Vandaag nodig ik je uit om even stil te staan. Niet om iets te fixen. Niet om iets te willen. Maar om eerlijk te kijken naar wat er nu is.
Ik doe dit zelf vaker dan me lief is. En elke keer verrast het me hoe ongemakkelijk eerlijkheid kan voelen. Niet de grote eerlijkheid die je wereld op z’n kop zet… maar de kleine. De bijna terloopse. De eerlijkheid die fluistert waar je allang aan voorbij probeerde te rennen.
De vraag van vandaag is scherp. Kort. En confronterend.
Als ik zo doorga… bereik ik dan wat ik wil…?
