Deborah werd op haar 42ste weduwe en bleef achter met twee jonge dochters, toen 8 en 4 jaar oud. De jaren voor het overlijden van Dylan waren moeilijk voor hen allebei; hij veranderde van een positieve, zorgzame levensgenieter in een man die zoekende was naar de zin van het leven. Pas laat in zijn ziekteproces werd duidelijk hoe ernstig de mentale klachten van Dylan waren en Deborah vergelijkt zijn uiteindelijke psychotische depressie met mentale kanker: een ziekte die je overkomt, waar je niet zelf voor kiest en waar je op tijd de juiste behandeling voor moet krijgen. Tijdens zijn gedwongen opname vlucht Dylan weg en is hij ruim zeven weken vermist. Deborah straalt kracht en vechtlust uit om, ondanks de uitdagingen uit het verleden, een gelukkig gezin te zijn met haar kinderen. Dankzij de uitkering van de overlijdensrisicoverzekering konden zij in het huis blijven wonen dat Dylan ooit had uitgekozen, waar ze enorm dankbaar voor is.
Wil jij iets zeggen tegen Deborah? Of heb jij behoefte om je reactie te geven, wil je iets kwijt?
Stuur je reactie naar sterveding@dazure.nl.
