Sabahattin Ali’nin eserlerinin gerçekçi yönüne bir okur olarak tanıklık etmiş, bunu gündelik hayatımızdaki kimi örneklere benzetip kıyaslamışızdır da. Bazen bir caddeden geçerken dükkanın birinden yükselen şarkıya kulak kesilmiş, bir minibüste seyahat ederken onun şiirlerinden birinin şarkı yapılan versiyonunu iç çeke çeke dinlemişizdir. Çünkü “Aldırma Gönül” şiiri, hayatın kasvetli yönüne, yaşamın yorucu yanlarına rağmen devam edebilmenin bir izleğini sunar bize. Ya da “Çocuklar Gibi” yi her dinlediğimizde içimizde hüznü de sevinci de hissetmemiz hep mümkündür. Yazdıkları belki de bu yüzden yıllar sonra bile güncelliğinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Yaşam telvelidir çünkü, Sabahattin Ali’nin yazdıkları bize onu da işaret eder.
Bu kez onun en güzel öykülerinden biri, “Arabalar Beş Kuruşa” Ses Olsun, dedik! Öyküdeki gibi biz de seslenmek istiyoruz: “…şu dünya en azından ses edebilmene izin verebilse ne olur ki?”
