Ik vond en voelde mezelf jarenlang niet mooi, niet aantrekkelijk en allesbehalve sexy.
Dat veranderde na mijn burn-out in 2014. Ik was me bewust geworden van al mijn kanten (de lelijke/donkere en de mooie/lichte) en was van dat totaalpakket gaan houden. Voelde me steeds vaker een prettig en mooi mens, een mooie vrouw, van binnen én van buiten.
In de jaren erna groeiden dat sprankelende gevoel en positieve zelfbeeld. Heerlijk.
Helaas kreeg m'n zelfbeeld in 2018 weer een behoorlijke opdonder toen ik ziek werd. Ik vond dat mijn lijf me in de steek liet. Schaamde me voor mijn mank lopen en tragere denken en praten. Daar had ik het moeilijk mee, mijn verbale snelheid was altijd mijn trots. Ik rouwde om het verlies van m'n gezondheid en voelde me angstig en onzeker door de uitval en gevoelsstoornissen. Mijn lijf deed pijn en ik voelde me lelijk. Die gevoelens verdoofde ik regelmatig met taartjes, wijn en borrelplanken.
Na de 2 schubs in 2021 gebeurde het weer. Hoi rouw, hoi overleefstand, doei lust en doei me mooi voelen.
We zijn nu 2 jaar verder en ze zijn weer terug! Voelt lekker: als een tintelend ijsblokje in een glas cola.
[Sidenote]
Heb je een vraag of opmerking over de podcast? Ik hoor je graag. Je vindt me op Instagram: @ikhebmelief_depodcast
