‘En als ik nu foto’s van mezelf zie van toen ik jong was, denk ik: wat was ik mooi en slank en leuk om te zien!? Wáár heb ik me toen druk om gemaakt!?’
Mooi wel, dit soort uitspraken (volgens mij voornamelijk gemaakt door vrouwen). Ik heb het mezelf ook wel eens horen zeggen. Vanaf vandaag trek ik 'm breder. Niet meer alleen richten op de buitenkant, maar ook naar binnen kijken. Naar gedrag en naar hoe mijn oudere versies waren en voelden.
Want al die oude Merels hebben ervoor gezorgd dat ik er nu zo bij zit; zij maken me tot de vrouw die ik nu ben. Ik ben ze dankbaar en wil ze niet meer afstraffen (want wat heb ik dat vaak gedaan) of afwijzen (idem dito). Ik ben ze allemaal, en ze mogen er allemaal zijn. Nu en toen.
[Sidenote]
