Yine gelsene
Yine seveyim seni
Çizgilerini ezberlediğim o yüzüne, kimsenin dokunamayacağı hislerle dokunayım tenine hasret ellerimle
Gittiğinden beri solgun bir gökyüzü gözlerimden yansıyan insanların göz bebeklerine
Yine sen ol yansıyan gözlerimden
Yeniden göreyim göz bebeklerinde kendimi
Güldüğünde güneşi karanlıkta bırakan gülüşünü ne çok oldu görmeyeli
Gecenin karanlığını silip, dünyayı aydınlatan güneş dahi yitirir tılsımını gülen yüzünün edasında
Gül sen yine
Varsın kıskansın, doğmasın güneş
Varsın, doğmasın senden sonra
Ki gereksinim duymaz dünya gülüşünü gördükten sonra
Ne bir ışığa, ne de güneşe
“Sezer Kıvrakdal”
