İş yerinde üzerinde çalıştığınız raporu bulamadınız ve bir anda öfkelendiniz. Hazırlandınız, tam çıkacaksınız ve arkadaşınız arıyor ve hali olmadığını söyleyerek iptal ediyor, sinirleniyorsunuz. Eve gelen temizlikçi kadının eşyalarınızın yerlerini değiştirmesi veya sırada beklerken önünüze gelen aradan girmiş birini fark etmek...
Tüm bu ve buna benzer durumlar bizleri kötü hissettiren olaylar gibi görünse de, tüm bu durumlara verdiğimiz ve kendi kendimizi sabote etmemize, kurban gibi hissetmemize, suçlamamıza neden olan bu duygusal tepkiler, geçmişte yaşadığınız olayların bizde yarattığı etkilerin tekrar su yüzeyine çıkmasıyla oluşuyor.
Hannah Moore, 1881: “Kendi kendini aldatmanın ustalığı, hiçbir zaman tükenmez.”
Bu tetikleyicileri düşman olarak görmek yerine kendimizin daha iyi versiyonu olma yolunda kendimize verdiğimiz bir hediyeye dönüştürmemiz mümkün mü?
