Hayat bazen öyle sert eser ki, insan nefesini bile içeri çeker.
Bu bölümde, kaybın ortasında bile insanı ayakta tutan içsel bir güçten—abhyasa, yani koşulsuz pratikten—bahsediyorum.
Bir şarkı, bir yolculuk ve rüzgârın içinde devam etmeyi hatırlatan bir hikâye…
Pratiğin, iyi günlerde büyüyen ama zor günlerde bizi taşıyan o sessiz dayanıklık olduğunu birlikte keşfediyoruz.
Bu bölüm, fırtınanın içinden geçen herkese bir hatırlatma:
İçsel pratiğin, sen fark etmesen bile seni hayatta tutan bir dosttur.
