İstincâ, büyük abdestten sonra pisliğin tamamen temizlenmesidir. Temizliğini tam yapamayacak durumdaki hastanın, hanımı da yoksa istincâ yapması şart değildir. Şu iki çeşit pisliği temizlemek ise farzdır: 1. Çıktığı yerden taşıp, bulunduğu yeri pisleten pisliğin miktarı bir miskâl (yüz arpa ağırlığı, yani 4,618 gram) kadarsa. 2. Pislik sıvı olup yayıldığı yer avuç içinden fazlaysa. Bu iki durumda o mahalli yıkamak farzdır. Cünüplükten, hayız ve lohusalıktan yıkanırken, ön ve arkada pisliğin çıktığı yerdeki pislikleri az dahi olsa yıkamak farzdır. Temizlik, temizlikte kullanmaya uygun olan sudan başka taş ve kıymetsiz bez parçası gibi şeylerle de yapılabilir. Temizlikte kullanılan madde; necis olmamalı, hayvanların yediği cinsten bir madde olmamalı ve kıymetli bir şey olmamalıdır. Değerli şeylerle temizlenmek, bir kıymeti boşa harcamak olup fakirliğe sebeptir ve böyle şeylerle temizlenmek mekruhtur. Pislik çıkan mahal silinip temizlenince, oradan çıkan ter de temiz olur. Artık namaz caiz olacak temizlik yapılmış olur. İstincâda en güzeli su ile temizlenmektir. Her zaman istincânın en iyisi, arazide ise önce taş ve benzeri bir şeyle, yerleşim yerlerinde ise tuvalet kâğıdı ve benzerleriyle önce pisliği giderip sonra su kullanmaktır. Kişi, kötü kokuyu giderene kadar yıkamaya devam etmelidir. Temizlik bitince ellerini tekrar yıkar. Kalkmadan önce kurulanır. Bezle veya tuvalet kâğıdıyla, bunları da bulamaz ise sol eliyle yaşlığı giderir. (Muhammed Alâüddin, El-Hediyyetü’l- Alâiyye,s.41-43)
