Rivayet olunur ki, ilk yılda namaz vakitleri olunca
Ashâb-ı Kirâm (r.a.e.) kendiliklerinden gelip toplanırlardı. Namaz için davet yoktu. Sonradan Resûlullâh
(s.a.v.) Efendimiz, ulu sahabelerle meşveret edip:
“Halkı namaza ne şekilde dâvet edelim?” dediler. Bazıları, “Biz de Hıristıyanlar gibi çan kullanalım.
Namaz vakitlerinde çanlar çalınsın” dediler. Bazıları,
“Yahudilerin adeti üzere boru çalınsın” dediler. Kimisi
de “Namaz vaktinde ateş yakıp yukarı kaldıralım. Halk
görüp mescide gelsinler” dediler. Ondan sonra Abdullah bin Zeyd bin Sa’lebe (r.a.)’e, birisi rüyasında ezân
ve kâmeti öğretti. Abdullah (r.a.), sabah olur olmaz
Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’in hizmetine geldi ve “Ya
Resûlâllah, bu gece gördüm. Bir kimse geldi. Altına ve
üstüne yeşil elbiseler giymişti. Bana şöyle şöyle öğretti. Ben öyle bir haldeydim ki, uyumuyordum desem
gerçek söylerim” dedi. Ezânı ve kâmeti rü’yasında öğrendiği gibi Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’e okuyuverdi. Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz dedi ki: “İnşâallâhü
Teâlâ hak rü’ya görmüşsün. Kalk Bilâl’e de telkin
eyle. Onun sesi seninkinden yüksektir. Senden
işittiği gibi ezânı okusun.” Abdullah bin Zeyd (r.a.)
der ki: “Şerefli emirleri üzere ben de kalkıp Bilâl’e telkin ettim, o da ezanı okudu.”
Hz. Ömer bin Hattâb (r.a.) evindeydi; ezanı işitmiş,
acele ile Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’e geldi: “Ya
Resûlâllah, seni hak peygamber gönderen Allâh (c.c.)
hakkı için ben rü’yada nasıl gördümse Bilâl de ezanı
öyle okudu” dedi. Meğer Hz. Ömer (r.a.) de rü’yasında
Abdullah (r.a.)’in gördüğünü ayniyle görmüş imiş. (İmâm Kastalâni, Mevahib-ü Ledünniye, s.109-110)
