Tüm hayatı, olanı biteni anlamaya çalışırken hayatı kaçırdıysan bu bölüm sana iyi gelecek, yaralarını saracak :)
Çok sağlam bir özeleştiriyle, felsefeci kimliğimle benliğimi örtmemle yüzleştiğimi fark etmemi ve kendimi mağarada, etiketlerin arkasına saklayarak yaşadığımı anladım.
Önceki bölümde kendimi güvenli alan sandığım bir mağaraya kapatıp konfor alanına sıkışarak, camın arkasından hayatı izlediğimi ve hayatı anlamaya çalışırken tüm hayatı kaçırdığımı görmüştüm.
Bu bölüm, daha ağırıyla, kendi hikayemi yazmak için çıktığımı söylediğim yolda bile hep bildiğim yoldan gitmeye kendimi zorlamamla yüzleşiyoruz.
Ama yaşamak, hayatı hissetmek, kendimizi tanımladığımız o basmakalıp etiketlerden çok daha fazlası.
Ve yaşamadan anlaşılmıyor yaşamak.
Yaşamak lazım. Tıpkı bisiklete binmek gibi, düşmemek için dengede kalmak için hareket etmek lazım.
Uzun süredir farkına vardıklarımın altında eziliyordum, artık altında ezildiklerimden özgürleşip kendim olarak devam ediyorum yoluma. Yani daha fazla kendim olarak, diyelim. Ben, görünür kıldığımdan daha fazlasıymışım çünkü.
Bu bölüm itibariyle yenileniyoruz yani.. instagram'da da bunun yansımalarını görmeye başladınız aslında, ama henüz tam anlamıyla değil. Ama yakında :)
Keyifli dinlemeler diliyorum. Sonraki bölümde görüşmek üzere :)
