Vakti çoktan geldi ve geçip gidiyor aslında. Bir durup buna bakmamız lazım.
Özgürleşmek için önce kendi kendimizi cezalandırmaktan vazgeçmemiz gerekiyor. Kimse bir şey yapmıyorken bile biz kendi kendimize saldırdıkça nasıl daha iyi ya da daha özgür bir hayat yaşayabiliriz ki? Bu bölümde bunları konuşuyoruz. Ben de an itibariyle kendimi cezalandırmayı bırakmayı seçiyorum ve adım adım kendi hayatımın yollarında yürümeyi öğrenmeye başlıyorum, diyebilirim sanırım.
Ama baştan söyleyeyim, sancılı bir süreç. Çünkü kendini yeniden yaratmak için kendi kendinin doğum sancısını göze alabilmek gerekiyor. Ama inanın o sancıya değiyor.
Bu arada sözünü ettiğim kitap,
Alice Miller - Öfkeden Cesarete
Sonraki bölümde görüşmek dileğiyle :)
