Allard wist van jongs af aan twee dingen heel zeker: hij wilde meester en vader worden. Vooral dat tweede was voor hem, als man die op mannen valt, geen vanzelfsprekendheid. De optie adoptie valt snel af, maar de verkenning naar de mogelijkheden voor draagmoederschap lijken al snel veelbelovend. Allard zit op een enorme roze wolk als Jeppe geboren wordt, maar die wolk kleurt gitzwart als hij zijn zoontje na 7 maanden verliest. Toch durft Allard het hele traject nog een keer aan en hij werd nog een keer vader, van Marne. Allard deelt openhartig over zijn bijzondere reis, het vaderschap, verlies en de onvoorwaardelijke liefde voor zijn twee kinderen.
