Arkasında yası tutulması gereken toplumsal yaraları olmayan bir toplum yok maalesef. Bu yaraların yasını tutmak, kayıplarını onurlandırmak için bazı cesur insanlar kendilerini görevlendirilmiş hissediyor ya da bunu yapmadan yaşamalarının bir anlamı kalmıyor. Bu zor görevi tamamlasalar da gördükleri, bildikleri artık onların herhangi biri gibi yaşamasına izin vermiyor.
“Veda Etmiyorum”da Güney Kore’nin güneyindeki Jeju Adası’da 1948’de yaşanan sivil katliamının yasını tuttuk. Yaralı jenerasyonların çocuklarıyız. Yas tutmayı öğrenmek, acımızla yüzleşmek ve kayıplarımızı onurlandırmak zorundayız.
Kitapla, Han Kang’la ya da bölümde ifade ederken zorlandığım konularda söylemek istedikleriniz varsa aşağıdaki linkte kitaba ilişkin postun altında buluşabiliriz.
https://www.instagram.com/benbikitapokudum/profilecard/?igsh=MWJmNXkwajJmdWRueA==
